سیرتگریم و صورت زیبا نمی‌کشیم

(ناز تماشا)

سیرتگریم و صورت زیبا نمی‌کشیم
روشن_‌دلیم و نازِ تماشا نمی‌کشیم

شرح و بیان عشق ، بُوَد در نهاد ما.
ما درد عشق وامق و عذرا نمی‌کشیم

دیوانه ى محبّت یاریم ما ، ولی.
مجنون نِه‌ایم و منّتِ لیلا نمی‌کشیم

غربالِ معصیت ؛ به جوانی نمودہ ایم
دل را به سمت و سوی تمنّا نمی‌کشیم

یوسف خصال ، شهرهٔ شهریم چونکه ما
چشم طمع ، به سوی زلیخا نمی‌کشیم

کشفِ نظام و خِلقت هستی بُوَد محال
بیهودہ ، رنجِ کشف معمّا نمی‌کشیم

وقت سخن ، سخن به گزافه نگفته‌ایم
از نقش خویش پرده به رؤیا نمی‌کشیم

امروز ، شاکریم ز روزی و لطفِ حق
آهی ، برای روزی فردا  نمی‌کشیم

یک سینه آتشیم چو آتشفشان ز عشق
رنج قبس ، به وادی سینا نمی‌کشیم

قرآن و مسجد است کتاب و مُقام ما
خود را بسوی دیر و کلیسا نمی‌کشیم

چون زنده‌ایم با دم مولای‌مان علی
دست نیاز سوی مسیحا نمی‌کشیم

باشد نژاد ما چو ز گارِ مصطفیٰ (ص)
پا ، پس ز باغ عترت طاها نمی‌کشیم

اهل ولایتیم و ولایت ؛ سرشت‌ ماست
دستِ طلب ، ز درگه مولا نمی‌کشیم

جان را به راہ دوست ، فدا می‌کنیم ما
حتیٰ نفس ، به کوری اعدا نمی‌کشیم

نظم سخن چو نغز و دلآرا و دلکش است
دست از نظام شعر ِ مُقفّا نمی‌کشیم

آگه ز حد و حصر و حریمیم چون که ما
هرگز ز فرش خویش برون پا نمی‌کشیم

آیینه دار ِ مهر و وفا و محبّت‌ ایم .
بر دیدہ ، نقش اهل جفا را نمی‌کشیم

خاک وطن ، به گوهر دنیا نمی‌دهیم
حسرت ، برای خاک اروپا نمی‌کشیم

با بال ِ دل ، به سینه ی آفاق پر زنیم
خود را به سمت لانهٔ عنقا نمی‌کشیم

سایه_نشین دولت فقر و قناعتیم
منّت ز منعمان به تقاضا نمی‌کشیم

مصراع نغز دوست به یاد آمدم که گفت:
دریا دلیم و منّت دریا نمی‌کشیم»

مست عنایت و می (ساقی) کوثریم
منّت ز جام باده و صهبا نمی‌کشیم

سید محمدرضا شمس (ساقی)